وضعیت كنونی اقتصادی می‌تواند صنعت گردشگری را با رونق روبرو كند و گردشگران خارجی‌ را برای دیدن ایران ترغیب كند. وقتی از گردشگری حرف به میان می آید باید سه حوزه را مد نظر قرار داد؛ حوزه نخست گردشگری داخلی بدین معنا كه مردم تا چه اندازه توانایی بازدید را از شهرهای مختلف ایران دارند. بنابراین سفرهای داخلی باید جایی در برنامه زندگی مردم داشته باشد. البته در چنین شرایطی باید همگان به منافع ملی فكر كنند نه اینكه عده‌ای، منافع صنفی خودشان را ترجیح دهند به عنوان مثال، شركت‌های هواپیمایی به بهانه افزایش قیمت ارز، قیمت بلیت را افزایش دادند و بهانه ‌هایی مطرح كردند. دومین حوزه در این عرصه، گردشگری خارجی اتباع ایرانی است. یعنی اختصاص ارز مسافرتی باعث می شود تا مسافران بسیاری به جای دیدن از مناطق گردشگری ایران، راهی كشورهای دیگر شوند در حالی كه هیچ كشوری این یارانه را به مسافران اختصاص نمی‌دهد تا از كشور ارز خارج كنند. با حذف ارز مسافرتی حق سفر از مردم سلب نمی شود اما گردشگران باید تصمیم بگیرند كه می‌توانند با درآمد و هزینه‌ای كه دارند به كشور دیگر بروند یا به سفر در داخل كشور خود بپردازند.

همچنین مساله سوم این كه اختصاص ارز گردشگری، تراز گردشگری منفی به دنبال دارد و این یك نقطه ضعف برای گردشگری كشور به شمار می رود.

افزایش قیمت دلار، معادل ریالی بیشتری را نصیب گردشگران خارجی‌ می‌كند و باعث خواهد شد تا گردشگران بیشتری برای سفر به ایران تمایل یابند چراكه گردشگری برای آنها ارزان تر تمام می شود. این موضوع می‌تواند به نفع صنعت گردشگری ما باشد چون ورودی مسافران را افزایش می‌دهد و تراز گردشگری را مساوی می‌ كند. اما برخی سوء استفاده ‌ها همچون درخواست دلار به جای تومان در هتل ها سبب می‌شود، گردشگر خارجی با مشكل مواجه شود. بنابراین نباید به خاطر منافع كوتاه‌مدت، منافع بلندمدت را از دست داد چراكه ورود گردشگر خارجی می‌تواند به توسعه صنعت هتلداری و افزایش اشتغال بیانجامد.

حذف ارز مسافرتی و افزایش قیمت ارز، می‌تواند به نفع توسعه گردشگری داخلی باشد اما این موضوع پیش ‌شرط ‌های زیادی دارد، مواردی مانند اینكه پتانسیل‌ها و زیرساخت‌های لازم را برای گردشگری داخلی فراهم آورد، آزادی‌های اجتماعی بیشتری برای مردم مهیا و‌ امكان سفرهای گروهی و تفریحات سالم و بدون نگرانی برای گردشگران ایجاد شود، دفاتر خدمات گردشگری اجازه داشته باشند تورهای جذاب گردشگری برگزار كنند و باید دانست پیامدهای اینكه مردم به خاطر نداشتن شادی به كشورهای دیگر بروند بسیار بیشتر از آن است كه بتوانند در كشور خود شاد باشند.

فرودگاه ها در حقیقت ترمینال های هوایی، ریلی و زمینی ویترین‌های كشور هستند و اگر مسافر با وارد شدن به ترمینال ها با فضا و نمایی زیبا روبرو شود در همان برخورد نخست می تواند تصورش از آن كشور را شكل دهد. همچنین راهنمایان گردشگران باید به خوبی بتوانند با گردشگر ارتباط برقرار كنند و اطلاعات لازم از جمله مشخصات هتل، شهرهای مورد نظر گردشگر و... را به درستی ارایه دهند. فرودگاه بین المللی امام خمینی(ره) قرار بود تا تمامی سفرها از این مسیر انجام شود اما متاسفانه به دلیل برخی كاهلی ها این موقعیت را از دست داد و فرودگاه امارات به عنوان مسیر پروازها شناخته شد. بنابراین بایستی با تامین و تجهیز زیرساخت ها و برنامه ریزی های مناسب این صنعت را گسترش داد تا سهم كشور از 0.4 درصد در زمینه گردشگری به حداقل یك درصد در سطح جهانی برسد.