گردشگری فرهنگی چیست؟
فرهنگ از نظر علم گردشگری در دو بخش سنتی و مدرن قابل تقسیم است و در این دو حالت اهداف متفاوتی را دنبال می کند.

در جهان سنتی،‌ فرهنگ در قالب‌ اندیشه و رفتارهایی شکل می‌گیرد که در هر جامعه‌ای بنیاد زندگی جمعی را تشکیل داده و از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود. هنجارهای فرهنگ سنتی برگرفته از میراثی بوده که به نسل امروز رسیده است. این فرهنگ سنتی با توجه به تقاضای موجود در صنعت گردشگری در عصر حاضر می‌تواند جاذب گردشگرانی باشد که خواهان یافتن مکان‌هایی با فرهنگ سنتی هستند تا اصالت واقعی را در آن تجربه کنند.
در واقع فرهنگ سنتی به خصوص نشات گرفته از گذشته‌های دور در مناطق مختلف که هنوز دارای اصالتی فرهنگی هستند، می‌تواند گردشگران بسیاری را به خود جذب کند. از این رو است که در چارچوب گردشگری، تقاضاهای گوناگون فرهنگی در روندی از شناخت دیگر فرهنگ‌ها از راه بازدید از مناطق مختلف شکل می‏ گیرد.
در جریان گردشگری فرهنگی جنبه‌های معنوی فرهنگ بومی و همچنین تبلور عینی آن به عنوان میراث فرهنگی از پارامترهای اساسی هستند که به شدت دارای اهمیت اقتصادی بوده و اطلاعات در آن به صورت دیداری منتقل می‌شود، میراث فرهنگی به عنوان هدف اصلی در بازدیدهای گردشگری فرهنگی‏ شامل آداب محلی، سبک‌های معماری و موسیقی، زبان‌های محلی و ارزش‌های دینی و ‏معنوی و تبلور عینی ادیان در چارچوب مناسک و مکان های مقدس است.
در این میان‏ گردشگری فرهنگی از دو منظر تعریف می شود؛ در تعریف مفهومی این گردشگری، حرکت انسان‌ها برای جاذبه های فرهنگی و جدا شده از مکان معمولی سکونت با هدف به دست آوردن اطلاعات و تجربه جدید برای ارضای نیازهای فرهنگی تعریف شده است. از نظر فنی گردشگری فرهنگی، حرکت انسان ها برای جاذبه های فرهنگی خاص همچون مکان های میراث، نشانه های زیباشناختی و فرهنگی،‌ هنرها و نمایش هایی است که خارج از مکان معمولی سکونت قرار دارد.
اهداف اصلی این نوع از گردشگری در منشور گردشگری فرهنگی شامل تشویق و تسهیل کار متصدیان حفظ و مدیریت میراث به منظور نشان دادن اهمیت میراث به جامعه میزبان و بازدید کنندگان، کمک به پیشرفت و تشویق صنعت گردشگری برای حمایت و اداره گردشگری به شیوه‌هایی که میراث و فرهنگ های زنده جامعه میزبان را محترم شمارد و آن را اصلاح کند، تسهیل و تشویق گفت و گو میان طرفداران محیط زیست و متولیان صنعت گردشگری درباره اهمیت و شکنندگی مکان‌های میراث، مجموعه‌ها و فرهنگ‌های زنده از جمله نیاز رسیدن به آینده‌ای پایدار برای آنها و تشویق تدوین کنندگان طرح ها و سیاست ها برای شکل دادن به اهداف و راهبردهای جامع و قابل اندازه گیری مرتبط به ارائه و تبیین مکان‌های میراث و فعالیت‌های فرهنگی در زمینه حفظ و نگهداری آنها است. 
علاوه بر این، اهداف شکل گیری گردشگری فرهنگی در یک منطقه، خود وابسته به تدارک فرهنگی و ارائه جذابیت‌های موجود، پشتیبانی محلی و منطقه‌ای از گردشگری فرهنگی در مفهوم ساختار اجتماعی و سازمانی و همچنین وجود جاذبه‌های فرهنگی و طبیعی در تلفیق با هم و شکل دادن به یک چشم انداز فرهنگی است.
شکل گیری این نوع از گردشگری و همراه با آن افزایش آگاهی ساکنان محلی درباره مضرات و منافع گردشگری فرهنگی می‌تواند مفید واقع شود. در این مبانی حمایت از میراث بوم شناختی و دستیابی به شرایط لازم برای حفظ جمعیت محلی در هر منطقه از جمله دیگر نیازها است.
گردشگری فرهنگی در هر منطقه می‌تواند واجد آثار خاصی مانند دوباره کشف کردن و اهمیت یافتن امتیازات فرهنگی گمشده ساکنان محلی، امکان تشخیص و توسعه آگاهی‌های منطقه‌ای در بعد فضایی و هویت فرهنگی و توسعه فزاینده یک احساس خوب تعلق به یک فرهنگ، ایجاد زیربناهای اقتصادی،‌ در یک دوره بلند مدت و افزایش اشتغال در یک اقتصاد در حال رکود باشد.
صنعت گردشگری بعد از کرونا چگونه خواهد بود؟
با همه‌گیری ویروس کرونا راجر داو، رئیس و مدیرعامل انجمن مسافرت آمریکا در این رابطه می‌گوید: «اثرات [ویروس کرونا] بر سفرها، شش تا هفت برابر بیشتر از حادثه ۱۱ سپتامبر است.»